Η φασαρία των ουρανών...

"H μαγεία της διαφοράς ανάμεσα στο "να είσαι ακόμα" και στο "να είσαι μετά από"..." έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο στο βιβλίο του "Πώς να διαψεύδετε μια διάψευση και άλλες οδηγίες χρήσεως", εκδόσεις ΓΝΩΣΗ , σελ 10.

Πόσα "μετά από αυτό.." είμαστε τελικά?

Πόσα

μετά από το ηλιοβασίλεμα...

μετά από τη δουλειά...

μετά από το συγκεχυμένο ωρίμασμα των σκέψεών μας..

μετά από τα πουλημένα ρήματα στην τραμπάλα των μυστικών της καθημερινότητας και της ύπαρξης...

μετά από τις εξαγορασμένες μπούκλες των ζωών...

μετά από τα επιδεμένα σώματα των εχεμυθειών...

Έτσι "υπήρξα πολλά πράγματα. Τόσα, που δεν βρίσκομαι σε κανένα πράγμα." καθώς θα πει ο Αντόνιο Πόρτσια σε συνέντευξη του στο περιοδικό "Confirmado" στις 14/5/1968.

Κι έτσι "κουβαλάω μνήμες πραγμάτων που δεν κατόρθωσαν να υπάρξουν, αλλά προορίζονται να υπάρξουν" όπως θα γράψει ο Φερνάντο Πεσσόα στη νουβέλα του "Η ώρα του διαβόλου" εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ, σελίδα 33.

Και έτσι, σαλεύω σε ένα περιποιημένο παστέλι εγκράτειας με λουτήρες σκέψεων στα κατασκευασμένα ποτά της ημέρας. Σαλεύω στην ηθική των θεωρήσεων που ικετεύει κοσμιότητα. Σαλεύω σε λεπιασμένα ματόχανδρα ντομπροσύνης στα ξάρτια κάθε ορισμού και σε ακανόνιστα καρνάγια σιωπών στη φάλτσα ένταση της καθημερινότητας ώσπου να γίνει κι αυτό ακόμη ένα "μετά από αυτό...".

Η συντακτική τορτίγια της νύχτας....

Με τη βροχή να δειγματίζει κάτι από τη φασαρία των ουρανών...